Wskazania i przeciwwskazania igłoterapii w rehabilitacji.

Terapia igłami odpowiednia jest dla pacjentów skarżących się na:

• ostre i przewlekłe dolegliwości bólowe kręgosłupa (rwa kulszowa, kręcz szyi, dyskopatia),
• przewlekłe stany przeciążeniowe (zapalenie ścięgna podeszwowego, ścięgna Achillesa, łokieć
  tenisisty, kolano biegacza),
• problematyczne i ograniczające zakresy ruchomości blizny,
• wzmożone napięcie mięśniowe,
• urazy sportowe (skręcenia, zwichnięcia, stłuczenia),
• naderwania i naciągnięcia mięśni.

Igłoterapii nie należy stosować w przypadku:

• stanów zapalnych,
• infekcji skóry,
• przyjmowania leków przeciwkrzepowych,
• ciąży,
• lęku przed igłami,
• chorób psychicznych,
• przyjmowania dużych ilości leków przeciwbólowych przed terapią.

Efekty suchego igłowania to przede wszystkim rozluźnienie głęboko leżących mięśni, na które
trudniej wpłynąć, działając pośrednio przez powłoki skórne. Kłucie igłą powoduje precyzyjną
lokalizację oraz terapię pożądanego mięśnia.

Powoduje także:

• zmniejszenie bólu rzutowanego,
• poprawę metabolizmu,
• zwiększenie zakresu ruchomości,
• obniżenie aktywności mięśniowo-powięziowych punktów spustowych,
• zagęszczenie macierzy powięzi,
• uwrażliwienie danej okolicy.